ΑΛΜΠΕΡΤ ΑΪΝΣΤΑΙΝ
(1879-1955, Νόµπελ Φυσικής 1921)
«Για τη διεθνή επικοινωνία η διεθνής αλληλοκατανόηση µε τη βοήθεια διεθνούς γλώσσας δεν είναι µόνο αναγκαιότητα, αλλά κάτι το αυτονόητο. Η Εσπεράντο είναι η καλύτερη λύση της ιδέας της διεθνούς γλώσσας».
ΣΑΡΛ ΡΙΣΕ
(1850-1935, Γάλλος φυσιολόγος, καθηγητής Ιατρικής, συγγραφέας ειρηνιστής, Νόµπελ Ιατρικής 1913)
«Μόνο η ηλιθιότητα της ανθρωπότητας εξηγεί το ότι δεν έχει γενικευθεί η χρήση της Εσπεράντο».
ΟΥΙΛΙΑΜ ΡΑΜΣΕΫ
(1852-1916, Σκωτσέζος φυσικός, Νόµπελ Χηµείας 1904, εσπεραντιστής)
«Η χηµεία που έχει ως πεδίο δράσης της το σύµπαν, πρέπει να δια- θέτει παγκόσµια γλώσσα. Όταν κανείς σκέπτεται τη δουλειά που γίνεται τώρα για την επιστήµη στη Ρωσία και την Ιαπωνία, όπως επίσης το έργο που θα πραγµατοποιηθεί όταν η µεγάλη και ζώσα ευφυΐα των Κινέζων επικεντρωθεί σε αυτόν τον τοµέα της ανθρώπινης δραστηριότητας, βλέπει την ανάγκη να χρησιµοποιήσει την Εσπεράντο για να επικοινωνήσει µε αυτούς τους λαούς. Αυτό, αν θέλει κανείς να αποφύγει τη σπουδή πολύπλοκων γλωσσών και κυρίως της κινέζικης γλώσσας µε τα 30.000 ιδεογράµµατά της, το καθένα από τα οποία εκφράζει µία ιδέα».
ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΟΒΕ
(1907-1992, Ελβετός χηµικός, Νόµπελ Φυσιολογίας - Ιατρικής 1957, εκ γενετής εσπεραντιστής).
Σε κάθε του ευκαρία µιλούσε για την Εσπεράντο.
ΡΑΙΝΧΑΡΝΤ ΖΕΛΤΕΝ
(1930-2016, Γερµανός, καθηγητής Οικονοµικών, Νόµπελ Οικο- νοµίας 1994, εσπεραντιστής)
«Εγώ και η σύζυγός µου ανήκουµε στην εσπεραντική κίνηση, στην οποία και γνωριστήκαµε. Η διεθνής γλώσσα Εσπεράντο είχε µια σηµαντική επιρροή στη ζωή µας».
ΜΠΕΡΤΑ ΦΟΝ ΖΟΥΤΝΕΡ
(1843-1914, Αυστριακή λογοτέχνης, ειρηνίστρια, Νόµπελ Ειρή- νης 1905)
«Ο Ειρηνισµός και η Εσπεράντο είναι ξαδέλφια. Στον αναπτυσσόµενο διεθνισµό, που θα ενώσει τους λαούς του κόσµου σε µια ειρηνική συνέλευση, η Εσπεράντο είναι το πιο σπουδαίο όργανο. Η εισαγωγή αυτής της γλώσσας, ως υποχρεωτικού µαθήµατος σε όλα τα σχολεία, είναι πρωταρχικός µας σκοπός για τον οποίο αγωνιζόµαστε».
ΑΛΦΡΕΝΤ ΧΕΡΜΑΝ ΦΡΙΝΤ
(1864-1921, Αυστριακός, ειρηνιστής, Νόµπελ Ειρήνης 1911, Εσπεραντιστής)
«Κατά τα τελευταία δώδεκα χρόνια έχω την ακλόνητη πεποίθηση ότι µε τη γλώσσα Εσπεράντο το πρόβληµα της διεθνούς βοηθητι κής γλώσσας είναι εντελώς λυµένο. Η Εσπεράντο είναι σήµερα ό- χι µόνο η πιο λογική διεθνής βοηθητική γλώσσα, αλλά επιπλέον η πιο διαδε- δοµένη. Εποµένως το παγκόσµιο γλωσσικό κίνηµα ας επικεντρωθεί σ’ αυτό το µοναδικό στόχο στη γενική αποδοχή της Εσπεράντο. Γι’ αυτό θα έπρεπε να είναι χρέος τιµής όλων των διανοουµένων ώστε να βοηθήσει να φθάσει η διεθνής βοηθητική γλώσσα του Δρα Ζάµενχοφ στη δικαίωση». (Το 1907, συµµετέχοντας στη Παγκόσµια Διάσκεψη Ειρήνης στη Χάγη, έστειλε στο Παγκόσµιο Εσπεραντικό Συνέδριο, που γινόταν εκείνες ακριβώς τις µέρες στο Κέιµπριτζ, το εξής τηλεγράφηµα: «Από τη µη ειρηνική συνδιάσκεψη της Χάγης εγκάρδιους χαιρετισµούς στην αληθινά ειρηνική συνδιάσκεψη του Κέιµπριτζ».
ΧΕΝΡΙ ΛΑ ΦΟΝΤΕΙΝ
(1854-1943, Βέλγος γερουσιαστής, πρόεδρος του Διεθνούς Γρα- φείου Ειρήνης, Νόµπελ Ειρήνης 1913)
«Έχω τη γνώµη ότι η λύση που δίνει η Εσπεράντο είναι κατάλληλη και εφαρµόσιµη. Πλεονέκτηµα αυτής της γλώσσας είναι η απλότητά της και η κανονικότητά της. Η γλώσσα καθηµερινά αποκτά περισσότερους οπαδούς µεταξύ των πιο διαφορετικών λαών. Με τη χρήση της, η Εσπεράντο αποδεικνύει τη βιωσιµότητά της».
ΡΟΜΠΕΡΤ ΣΕΣΙΛ
(1864-1958, Λόρδος, Βρετανός βουλευτής, Νόµπελ Ειρήνης 1937)
«Συµπαθώ την Εσπεράντο και πιστεύω ότι η διεθνής γλώσσα δεν είναι αναγκαία µόνο για τους διανοούµενους, αλλά πρώτα απ’ όλα για τους ίδιους τους λαούς. Συµβουλεύω τους εσπεραντιστές να συνεχίσουν µε ενθουσιασµό την ευγενική τους δράση».
ΒΙΛΛΥ ΜΠΡΑΝΤ
(1913-1992, Καγκελάριος της Ο. Δ. Γερµανίας, Nόµπελ Ειρήνης 1971)
«Η γλωσσική διαφορετικότητα είναι ένα από τα πιο σοβαρά ε- µπόδια στο δρόµο της διεθνούς φιλίας και κατανόησης. Η διεθνής γλώσσα Εσπεράντο από καιρό τώρα προσπαθεί µε επιτυχία να διώ- ξει αυτό το εµπόδιο. Οι επιτυχίες της Εσπεράντο έχουν αναγνωριστεί από την UNESCO. Τα Ηνωµένα έθνη οφείλουν να επιµείνουν αποφασιστικά ώστε να συνεχιστεί το έργο που άρχισε ο Δρ Ζάµενχοφ».
ΡΟΥΝΤΟΛΦ ΌΙΚΕΝ
(1846-1926, Γερµανός φιλόσοφος, συγγραφέας, Νόµπελ Λογοτε- χνίας 1908)
«Πιστεύω ότι λόγο της διαίρεσης των εθνών, η Εσπεράντο έχει να επιτελέσει ειδικό και σπουδαίο καθήκον για την αλληλοκατανόηση και γι’ αυτό το σκοπό αξίζει πλήρη υποστήριξη. Οι πνευµατικές αξίες στις εθνικές γλώσσες πρέπει να παραµείνουν, αλλά επίσης να βρούµε κοινό έδαφος για ουσιαστική πληροφόρηση».
ΣΕΛΜΑ ΛΑΝΓΚΕΡΛΕΦ
(1858-1940, Σουηδή συγγραφέας, Νόµπελ Λογοτεχνίας 1909)
Επιδοκίµασε τη χρήση της Εσπεράντο και επέτρεψε να µεταφραστούν έργα της σ’ αυτήν.
ΡΑΜΠΙΝΤΡΑΝΑΘ ΤΑΓΚΟΡ
(1861-1941, Ινδός ποιητής, συγγραφέας, Νόµπελ Λογοτεχνίας 1913)
«Η Εσπεράντο είναι µια σπουδαία επινόηση µε µεγάλες δυνατότητες, που, όπως ελπίζω, βαθµιαία θα αποκτήσει την απαραίτητη γονιµότητα για την παραγωγή ζωντανής λογοτεχνίας».
ΡΟΜΑΙΝ ΡΟΛΑΝ
(1866-1944, Γάλλος συγγραφέας, Νόµπελ Λογοτεχνίας 1915)
«Για να µπορέσουν οι λαοί να κατανοήσουν ο ένας τον άλλο πρέπει πριν απ’ όλα να “ακούσουν” ο ένας τον άλλο. Η Eσπεράντο θα ξαναδώσει την “ακοή” σ’ εκείνους τους κουφούς που για ολόκληρους αιώνες έµειναν κλεισµένοι στη φυλακή των εθνικών τους γλωσσών. Είναι ανάγκη να διδαχθεί η Εσπεράντο σε όλα τα σχολεία της Ευρώπης. Χωρίς αυτό, παγκόσµια ειρήνη, σταθερή και διαρκής, δεν θα υπάρξει».
ΑΛΕΞΑΝΤΡ ΣΟΛΖΕΝΙΤΣΙΝ
(1918-2008, Ρώσος συγγραφέας, Νόµπελ Λογοτεχνίας 1970)
«…Ανάµεσα σε τέτοιους ορµητικούς χειµάρρους χάνονται πάντα τα µικρά απαρατήρητα ρυάκια, που δεν κάνουν θόρυβο, αλλά ρέουν ασταµάτητα.... Na oι εσπεραντιστές (το επικίνδυνο αυτό κοινό το έκαψε ο Στάλιν εκείνα τα χρόνια, όπως και ο Χίτλερ). (“Το Αρχιπέλαγος Γκούλακ”)
ΚΑΜΙΛΟ ΧΟΣΕ ΘΕΛΑ
(1919-2002, Ισπανός συγγραφέας, Νόµπελ Λογοτεχνίας 1989)
«Με σεβασµό και εκτίµηση, χαιρετίζω τους συνέδρους του 78ου Παγκόσµιου Συνεδρίου της Εσπεράντο, στη Βαλένθια, και τους εύ- χοµαι την επιτυχία που αξίζουν στην ευγενή τους επιδίωξη να δώσουν στον κόσµο µια κοινή γλώσσα, που µπορεί να εγγυηθεί ειρήνη και οµόνοια».